18-07-2020
Na een onrustige nacht waarin we allebei veel wakker zijn geweest waren we om 8 uur uit bed. Het was nog bewolkt, maar het zou echt beter worden vandaag. Eerst lekker ontbeten en om kwart over negen in de auto gestapt op weg naar Schwaz. Poncho’s mee, want de capes die ze normaal uitdeelden in de mijnen werden vanwege covid-19 niet gebruikt. Na een dik half uur rijden hebben we de auto op de parkeerplaats bij Silberbergwerk gezet. Kaartjes gehaald en gewacht tot we opgehaald werden door de begeleider. Daar een helm gekregen en op naar de ingang van de mijn.
Daar stond gelijk een treintje klaar die in 7 minuten, honderden meters de berg inreed door een zeer smal gangenstelsel. Erg leuk en niet voor mensen met angst voor kleine ruimtes. We hadden overigens de poncho’s niet aangedaan en dat was ook eigenlijk niet nodig. Het lekte wel wat, maar dat viel mee en wat er viel was schoon water.
Eenmaal in de grotten zelf werd er door de begeleider van alles verteld over de geschiedenis van deze mijn waarin tot 1999 nog gewerkt werd. Ook werden er een aantal filmpjes afgespeeld op de wanden van de grot. Het is jammer dat je geen gebruik kon maken van de vertaling in het Nederlands. Deze was ook vanwege Corona buiten gebruik. Er was wel een App, maar die was niet erg handig zonder oordopjes.
Na ongeveer een wandeling van drie kwartier kwamen we weer terug bij het treintje die ons weer bij de ingang bracht. Nog wat foto’s gemaakt en na een bezoek aan de toiletten van het restaurant, weer in de auto gestapt op weg naar de tweede activiteit van vandaag. De Wolfsklamm!
Na een ritje van 10 minuten kwamen we aan in het plaatsje Stans. Hier zit een smalle kloof door het gebergte waar water door stroomt en waar allemaal bruggetjes zijn gebouwd, waardoor je een mooie wandelroute hebt door deze kloof. Erg mooi om dit eens te zien.
Aan het eind van de Klamm zijn we nog verder gelopen naar een klooster. Hier zat ook een Gasthaus bij waar we nog wat gegeten en gedronken hebben.
Op een gegeven moment kregen we het wel koud. We hebben vandaag ook geen zon gezien en bij een oncomfortabele temperatuur van 17 graden was het ook niet lekker zitten. Normaal kon je dezelfde route terug, maar dankzij de bekende pandemie werdt iedereen verzocht om de normale weg terug te lopen. Dit was een breed grindpad die ook langs de kloof liep. Wel een stukje langer dan de heenweg helaas.
De auto werd ook blij begroet toen we eindelijk terug waren. Nu weer op weg naar het Zillertall, waar we bij de Mac nog wat gegeten hebben. Om half zes waren we weer terug in ons appartement waar we eerst op bed zijn geploft voordat we weer wat energie verzamelt hadden om een spelletje te doen. Het lijkt wel of bij ons steeds vroeger de kaarsjes uit gaan. Vanavond was het half 11 toen we naar bed gingen. Kijken of ik morgen wat eerder op ga staan. Als de zon schijnt ga ik dat zeker doen.